|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پردازندگان 'نظريه بازی' برنده نوبل اقتصاد شدند |
|
19/07/1384 |
توماس شلينگ و رابرت اومان جايزه نوبل اقتصاد سال جاری را به پاس مطالعاتشان در زمينه آنچه به "نظريه بازی" معروف است دريافت کرده اند.
آن دو يک جايزه نقدی يک ميليون و 300 هزار دلاری را که توسط بانک مرکزی سوئد اعطا می شود ميان خود تقسيم می کنند.
پروفسور شلينگ با مطالعات خود سعی کرده است ترفندهای طرفين درگيری در مناقشه های بين المللی همچون رقابت های اتمی را توضيح دهد.
پروفسور اومان نيز زيرساخت های نظری چانه زنی، همکاری و مناقشه را توضيح داده است.
پروفسور شلينگ، 84 ساله، استاد دانشکده علوم اقتصاد و دانشکده سياست های دولتی در دانشگاه مريلند و استاد افتخاری رشته اقتصاد سياسی در دانشگاه هاروارد است که برای 20 سال در آن تدريس کرده است.
پروفسور اومان، 75 ساله، در آلمان متولد شده در "مرکز پيشبرد منطق گرايی" در دانشگاه عبری بيت المقدس تدريس می کند. او و خانواده اش در سال 1938 از آلمان به آمريکا گريختند.
وی به خبرنگاران گفت: "خبر کاملا غافلگيرکننده بود. من کاملا غرق حيرتم."
وی گفت اميدوار است مطالعاتش در زمينه حل مناقشه های دشوار همچون آنچه در خاورميانه می گذرد مفيد واقع شود.
وی افزود: "به نظر من نظريه بازی باعث خلق ايده هايی می شود که برای حل مناقشه های موجود يا درحال شکل گيری موثر است."
توماس شلينگ به خبرنگاران گفت که "آنها (کميته نوبل) کار ما را به همديگر ربط داده اند چون او سازنده نظريه بازی و من مصرف کننده آن هستم."
وی گفت مطالعاتش بر "استفاده از نظريه بازی برای کمک به درک اوضاع مناقشه آميز" متمرکز بوده است.
نظريه بازی نخستين بار توسط جان وان نومان، رياضيدان مجارستانی، در دهه 1940 و 1950 به عنوان ابزاری برای درک تصميمات گروه های مختلف (احتمالا مجهز به منابع و اطلاعات نابرابر) که در عالم واقع درگير چانه زنی هستند ابداع شد.
اين نظريه پس از تحولات بيشتر برای کمک به توضيح اينکه کدام تصميم ها و اين پرسش که آيا همکاری يا عدم همکاری با رقبا نتيجه بخش تر است به کار گرفته شد.
جان نش، جان هارسانی و ريچارد سلتون به خاطر مطالعات بديع خود در اين زمينه در سال 1994 برنده نوبل اقتصاد شده بودند.
آکادمی سلطنتی علوم سوئد که جايزه نوبل اقتصاد را اعطا می کند در تقديرنامه خود نوشت دو برنده امسال اين جايزه از طريق تحليل های مبتنی بر نظريه بازی در مسائل مربوط به عالم واقعی، درک علل همکاری و درگيری را بهبود بخشيده اند.
پروفسور شلينگ از نخستين کسانی بود که دستاوردهای اين نظريه را در مورد روابط بين المللی به کار گرفت و در کتاب کلاسيک خود "استراتژی مناقشه" به بررسی رقابت تسليحات هسته ای پرداخت.
وی استدلال کرد که توانايی تلافی جويی راهبردی مفيدتر از توانايی مقاومت در برابر حمله است.
کميته جايزه نوبل نوشت اين نتيجه گيری ها فراهم آورنده اصول و مبانی نظری استراتژی بازدارندگی اتمی بود "و معلوم شده است برای حل مناقشه ها و تلاش برای پرهيز از جنگ بسيار مناسب است."
در واقع آمريکا و اتحاد جماهير شوروی سابق هر دو در جريان جنگ سرد با توسعه سلاح های دوربرد اتمی و توافق برای عدم توسعه سلاح های دفاعی، به چنين راهبردی -که به "نابودی مسلم متقابل" معروف شد - متوسل شدند.
پروفسور شلينگ اخيرا به مطالعه چگونگی ايجاد ائتلاف ها برای مبارزه با تغييرات آب و هوايی پرداخته است.
همکاری يا مناقشه
مطالعات پروفسور اومان بر عناصر گوناگون نظريه بازی و اين پرسش که آيا در صورت پيگيری مکرر بازی ها همکاری ميان طرف های درگير افزايش پيدا خواهد کرد متمرکز است.
وی نشان داده است زمانی که تعداد بازيگران زياد، تعامل ها نادر، افق زمانی کوتاه يا امکان عدم مشاهده دقيق اقدامات سايرين غيرممکن باشد، از احتمال همکاری ميان رقبا کاسته می شود.
در تقديرنامه نوبل درباره مطالعات وی آمده است: "درک اين رفتارها به توضيح مناقشه های اقتصادی مانند جنگ قيمت و جنگ تجاری کمک می کند و به علاوه توضيح می دهد چرا برخی جوامع در مديريت منابع مشترک موفق تر هستند."
پروفسور اومان از موسسه تکنولوژی ماساچوست (ام آی تی) در رشته رياضی دکتری گرفته است و تحقيقاتش برخلاف پروفسور شلينگ به شدت آميخته به رياضيات است.
جايزه نوبل اقتصاد در سال 1968 به ياد آلفرد نوبل، مخترع سوئدی، توسط بانک سوئد بنا نهاده شد.
دانشمندان آمريکايی اکثريت برندگان اين جايزه را تشکيل داده اند.
تنها برنده غيرآمريکايی اين جايزه در شش سال گذشته، فين کيدلند از نروژ است که در کاليفرنيا تدريس می کند.
منبع : بي‌بي‌سي
|
|
|
|
|
| |
| آرشيو اخبار |
|
|
|
افراد آنلاين:
15
بازديد امروز:
5
كل بازديدها:
98126 |
|
|
|
|
|
| © Copyright 2004, Roshd Mathematics Olympiad Website, All rights reserved. |
|